مادری رامی شناسم که شش فرزند دارد و مهربان ترین و همراه ترین زنی ست که تا حالا دیده ام.بچه های اش کل زندگی اش هستند. ده ها سال حجم خیلی زیادی عشق و تایید رابه فرزندان اش هدیه داده است . حتی الان که آنها ۴۰سالگی شان را می گذارانند ، به طرز بی وقفه ای تحسین و تشویق شان می کند و هنوز که هنوز است به ان ها می گوید که چقدر خاص ، با استعداد ، توانا و زیبا هستند.
بااین حال آن ها به عنوان انسانهای بالغ ،اعتماد به نفس فوق العاده کمی دارند. در تک تک شان از اعتماد به نفس خبری نیست.حتی اعتراف می کنند که به نظرخودشان زشت هستند.
چه طور چنین ممکن است؟ هیچ کس بیش تر از آن شش نفرعشق و تحسین کسی را نشیده است . ماردشان اغلب وقت ها به انهامی گفته …پس چرابه حرف اش گوش نداده اند ؟
جواب این است که بچه ها مثل اغلب مردم واقعا” گوش نمی دهند.
آن هامی بینند.
اگر شما مثل من مادرشان را می دیدید ،می فهمیدید که هر وقت به آینه نگاه می کند ، شکلکی در می ارود و می گوید که خیلی زشت است . هر وقت عکسی از خودش می بیند می گوید اصلا جذاب نیست .
وقتی دوستی تشویق اش می کرد تاچیز جدیدی امتحان کند یا کار هیجان انگیز ی انجام دهد ،فوری می گفت نمی تواند چنین کاری بکند :>. این کارها مال از ما بهتران است <<
ان شش کودک به چیزی که مادرشان می گفت ، گوش نمی دادند . می دیدند که او چه می کند واحساس درونی اش رانسبت به خودش درونی سازی می کردند . وقتی به اینه نگاه می کرد وخود راعقب می کشید ، آن ها فکر میکردند: اگر فکر می کند زشت است و من هم شبیه او هستم ،پس منهم باید زشت باشم.
وقتی ازانجام کاری سربازمیزد به این دلیل که فکر می کرد از پس اش برنمی اید ، ان ها فکر می کردند که: اگر اونم یتواند آن کار را بکند ، پس اصلا امکان ندارد که ما بتوانیم .
درزمان کودکی فوری یاد می گیریم که صدای والدین مان و زست هایشان را تقلید کنیم و این کاررا نسبتا خود اگاه انجام می دهیم. این جوری شروع می کنیم هویت مانرا بسازیم . ولی به شکل ناخود آگاهی هیچ وقت از مشاهده کردن دست نمی کشیم .
این پدیده بخشی از رشد ماست.هزاران سال قبل ،وقتی هنوز درغارهازندگی می کردیم و استخوان حیوانات به عنوان گرز دست مان بود،یک نوزاد باید یا توسط قبیله پذیرفته می شد یا رها می شد تا بمیرد. باگذشت زمان طبیعت، ان هایی را انتخاب کرد که می توانستند اینه ی اطرافیان شان باشند تا مقبولیت به دست آوردند. ما چیزی را به دست اوردیم که دانشمندان عصب شناس به ان می گویند اعصاب آینه ای .میتوایند عمل کردن این اعصاب را وقتی ببینید که زشخص متبسمی عکس می گیرید و ناخود اگاه ، خودتان هم لبخند میزنید. اعصاب آینه ای تان باعث این مساله شده اند . این اعصاب آینه ای همیشه در سطحی کمتراز سطح خود اگاه تان عمل میکنند .به همین خاطراست که مردم ، در نهایت ازرفتارتان الگوبرداری و تقلید میکنند ، به ویژه رفتار شخصی که رهبر فرض می شود .
من متوجه شدم که این پدیده ی آینه ای در خیلی ازسازمان های برزگی که با آنها صحبت کرده ام ، نمود دارد .اگر رهبران یک شرکت به صورت حرفه ای لباس بپوشید وکت شلوراهای دوخت سفارشی به تن کنند ،تمام کارکنان کت و شلوار می پوشند.رهبران سازمان دیگری درهمان صنعت ممکن است شلوراهای جین پاره و تیشرت بپوشد . حدس بزنید چه اتفاقی می افتد؟ تمام آدم هامثلاو به نظر خواهدرسید .
شرط می بند م بیش تر آدم هاکه دران سازمان هاهستند ، قبل ازملحق شدن به ان جا این جوری لباس نمیپوشیدند.ولی درطول زمان به شکل ناخود اگاه شروع کردند به تقلید،انطباق و بازتاب رهبرانشان.تیم شماهم همین کار را خواهد کرد.
دیوانگان ثروت ساز – دارن هاردی
