یاد گرفتن این که رد شدن رابپذیریدو با شکست روبه رو شوید . فقط برای پوست کلفت شدن نیست. زمین خوردن باعث میشود قوی تر و بهتر شوید .شکست برایتان خوب است .
یکی از اولین مصاف های من با این درس زندگی ، درسراشیبی اسکی به وجود آمد.وقتی که شش ساله بودم،پدرم یادم داد روی برف اسکی کنم . وقتی هشت ساله شدم ،راحت اسکی میکردم . یکباردر پایان روزی که کلی اسکی بازی کرده بودم،دویدم سمت پدرم و با لبخندی به پهنای صورت ،پرازغرور گفتم: بابا بابا کل روز را تنهایی اسکی کردم وحتی یکبارهم زمین نخوردم <<
بی احساس به صورتم نگاه کرد و گفت: >> پس اصلا” پیشرفتی نکردی<<
چی ؟این جوابی نبود که انتظارش را داشته باشم .
پدرم که نگاه سر در گم ام رادید ،توضیح دادکه : ببین ،اگر میخواهی بهتر شوی بایدخودت را هل بدهی جلو . اگر خودت را هل بدهی،زمین نمی خوری .اگر زمین نخوری،پس خودت را هل نداده ای ، زمین خوردن بخشی ازبهترشدن است <<
بخش زیادی از موفقیت ام را به پدرم واین فلسفه اش مدیون ام. به من یاد داد نه تنها شکست ایرادی ندارد ، که بخش مهمی از مسیراست. ثابت می کند که دارید به جلو کشیده می شوید وازمحدودیت های سابق تان خلاص می شوید. شکست ، تاییدی ست بر پیشرفت شما . درنتیجه ،هیچ وقت ازعقب نشینی ، موانع ، ردشدن یاحتی درد دوری نکرده ام .آنهارا نشان دهندهی پیشرفت درمسیر رسیدن به درجات بالاتر دانسته ام.حوادثی هستند که باید تحسین یاحتی جشن گرفت شوند.
دیواگان ثروت ساز – دارن هاردی
