با کارنیل همراه باشید با نوشته “چه آرزوهایی داشتید و چگونه این آرزوهارو گم کردید؟”
تو باید به شخصیت خاص و منحصر به فردی که هستی, برسی!!
هرکسی درون خودش یه سری تفاوت ها داره که به مرور زمان از این تفاوت ها میترسه.
گاهی اوقات یکی خطش خوبه, یکی بینی اش! یکی تن صداش , یکی رنگ شناسیش , یکی ست کردتش خاصه و …. هرکسی خودش درون خودش یه چیز خاصی رو داره که شاید حتی به عقل کسی نرسه!!
و شاید اون ادم اگه اون کار رو بکنه یه اتفاق بزرگ توی زندگیش بیفته!
شاید یکی یه نوشیدنی یا یه غذای خاص درست کنه و… و شاید منشا تمام ثروت های مادی و معنوی و روحی آدمی , زائوندن و به دنیا اوردن اون خواسته ی خاص و هدیه کردنش به دنیا باشه.
و در اخر اینه که ما هدیه ای برای جهانیم.
من مسیر فردیتم رو میرم و مثل یه گیاهی که گل میده و این گل اخر رسالت من برای حیاته!
رسالت من شکفتن و عطر آگین کردنه!
بعضی موقعا سکوت, تیپ, نگاه, کلام یه ادم خاصه. باید بشناسیم چیزهای خاص درونمون رو و این رو باید پرورش بدیم.
خیلی موقعا ما به فرصت زندگیمون نزدیک میشیم ولی چون هنوز ترس داریم ارزش واقعیمون رو بروز بدیم, طرد میشیم.
چون شهامت نداریم … چون توانشو نداریم…
وقتی خودمون به اندازه قدرتی که هستیم نرسیدیم , خودمون هم فرصت رو پس میزنیم و این پس زدن فرصت, باعث میشه نتونیم به جلوتر گام برداریم.
هرکسی امضای خاص خودشو داره. ما متمایزیم و باید این تمایز رو پیدا کنیم. و بدونین که این تمایز الزاما به معنی استار شدن نیس!!
استار شدن به معنیه اینکه برای زندگیه خودت استار بشی نه بقیه.
تو ستاره خودتی. جایگاه خودتو پیدا کن.
شما باید به شمع درونتون که دنیا کم نورش کرده و داره زندگیتون رو تاریک میکنه , شعله بدین.
استعداد ما ادما خاموش نمیشه بلکه پنهان میشه . پنهانش میکنیم که اسیب نبینه. و ما فکر میکنیم یه روزی شکوفاش میکنیم ولی یادمون میره…
و اینو تعمیم میدیم به روزمرگی و آروم پشت یه میز و صندلی برای مرگ اماده میشیم…
همونطور که
زنده یاد حسین پناهی عزیز میگه:
میزی برای کار
کاری برای تخت
تختی برای خواب
خوابی برای جان
جانی برای مرگ
مرگی برای یاد
یادی برای سنگ
این بود زندگی؟؟؟؟!!
شما بگین چی شد که ارزوهاتونو گم کردین؟؟
آیا این نوشته برای شما مفید بود؟ لطفا ما رو نظراتتون بهرهمند کنید.
