فکر می کنید در چه ابعادی از زندگی خود طلسم شده اید؟

با کارنیل همراه باشید با نوشته “فکر میکنید در چه ابعادی از زندگی خود طلسم شده اید”

هرکسی از کودکی جادوی خاصی داره.ولی آدمای دنیا کمک میکنن که این جادو رو گم کنه. کمک میکنن این جادو رو جدی نگیره . دنیایی که توش به دنیا میایم میخواد این جادو رو رد کنه و تو رو ویژه نبینه.

مثلا ما مدرسه هایی داریم با یه سری ابزار های اندازه گیری بسیار محدود که تعدادی آدم رو به رسمیت میشناسه و بهشون میگه فوق العاده و در مقابل, تعداد کثیری از آدم هارو غیر فوق العاده میدونه!!

این مدرسه ها توانایی ها و خلاقیت های یه آدم رو از بین میبره.فرض کن یکی دیکته مشکل داره , یکی دیگه علوم , یه نفر دیگه ریاضی و … از طریق این ها یه نشتی از یک طلسم رو درون تو میندازن و این طلسم درون تو شکل میگیره و تو کم کم به یه ناتوانی پایدار دچار میشی. کم کم طلسمی درون ما شکل میدن به اسم من نمی توانم! من زبانم ضعیفه.من فیزیکم ضعیفه!

جادوی سیاه

این طلسم رو ما بهش میگیم جادوی سیاه.میگیم بعضی از ادما جادوی سیاه دارن . اگه نیم ساعت با تو بشینن صحبت کنن , طلسمی رو درون تو میکارن و باعث میشن مدت زیادی یه توانایی و یه میل و اشتیاقتو از دست بدی! انرژی منفی که تورو مات میکنه.و تویی که تا یه هفته پیش فکر میکردی میتونی این کارو بکنی الان با خودت فکر میکنی چقدر ابله بودی که اینطوری فکر میکردی!!! خوب شد به وسیله این ادم هوشیار شدی!!! و تو یه احساس نفرت و انزجار از خویشتن پیدا میکنی . احساس ناتوانی!!

پخته شدن خوبه ولی خامی جوونا هم بخشی از ثروت اون هاست.این که یه سری چیزا رو نمیدونیم همیشه هم بد نیس.و همیشه پخته ها نباید ما رو پخته کنن. بلکه خودمون باید فکر کنیم مثل قبل , مثل دوران کودکی, که میشه این کارو کرد و با توانایی و انرژیمون قطعا میتونیم این کارو انجام بدیم.درسته… با دنیای ادمای دیگه این کار نشدنیه ولی با دنیای ما این کار قطعا شدنیه!!

گاهی اوقات بزرگترا با تجارب شخصیشون توی زندگی, سم خلاقیت و شکوفاییه کوچکترا میشن .ولی هممون میدونیم که تمام جهان از دریچه نگاه آدمایی پیش رفت و پیش میره که این طلسم های نمیشه و نمیتونم رو باطل کردن و چیز های جدیدی آوردن.هرکدوم از ماها باید اینو قبول کنیم که ما در بخش هایی , منحصر به فرد هستیم ولی این باور ممکنه در طول و روند بزرگ شدن ما آسیب ببینه. مثلا اگه ما خیلی بخندیم شاید این خنده جادومون باشه. ولی به ما چی میگن؟؟ میگن زیاد نخند یا خندتو درست کن تا همه چیز درست شه!!!یه بار دیگه برای اینکه جادوی خودتو پیدا کنی , باید قدم بزنی توی گذشتت. باید ببینی چی تورو سرحال میکرد ؟ چی برات لذت بخش بود؟؟ چی حالتو خوب میکرد؟؟

شبیه همه بودن…

درسته … شبیه همه بودن کم خطرتره!! ولی خب به مرور زمان افسرده کنندست. به خودمون میایم و میبینیم داریم دیگری رو زیست میکنیم. و این باعث میشه دلت برای خودت تنگ بشه…در رابطه با عیب ها و عقده ها و زخم هایی که داشتیم هم میتونیم نگاهمونو عوض کنیم به جای اینکه پنهانشون کنیم. باید معانیه تازه ای برای زخم هامون پیدا کنیم و کشف کنیم که این زخم ها رو به گوهر تبدیل کنیم.در هر زمینه ای که شما کار میکنین بارها سقوط کردین ولی حواستون بوده زمین نخورین. بار ها زمین خوردین ولی حواستون بوده داغون نشین. بارها داغون شدین ولی حواستون بوده نابود نشین. بارها نابود شدین ولی حواستون بوده میل به بازگشتتون رو از دست ندین.

و همه این بالا و پایینا ما رو ساخته!! با این زخما شب زیاد دیدیم.خیلی از ادما توی مسیر زندگیشون شب زدن کنار ولی ما شب رفتیم , توی مه زدن کنار ولی ما رفتیم, توی بارون و برف زدن کنار ولی ما رفتیم و این رفتنا از ما یه ادم بهتر ساخت.با همه این بالا و پایین ها باور کردیم که باید هنوز بمونیم و کارمون رو ادامه بدیم و این نشون داده اشتباه نرفتیم.

یه بار دیگه این سوالو از شما میپرسم :

فکر میکنید در چه ابعادی از زندگیتون طلسم شدید؟؟
چه چیزایی بوده که خیلی براش اشتیاق داشتین و امروز اون اشتیاق رو خیلی ندارید, ولی هنوز که بهش نگاه و فکر میکنید ته دلتون میلرزه.
میخواین دوباره شروع کنین؟؟

آیا این  نوشته برای شما مفید بود؟ لطفا  ما رو از نظراتتون بهره مند کنید؟