مردم دوست دارند تا این شوخی رو بکنند که میگه تنها چیزی که توی مدرسه یاد میگیری حفظ کردنه. اونطور که معلومه، حی این کار رو هم بیشتر ماها نمیتونیم انجام بدیم. اگر برید دور اتاق بگردید و از یک سری از افراد کاربلد بپرسید که چطور میشه سریع حفظ کرد، بیشتر اونها احتمالا به شما تکرار کردن رو پیشنهاد میکنند.
این از حقیقت خیلی دوره، این کار برای کارهای اداری جواب میده. اگر میخواید چیزی رو سریع و بطور کامل به خاطر بسپارید، تکرار کردن کمک نمیکنه؛ هرچند، به یاد آوردن چیزی کمک میکنه. مشکل اینجاست که به یاد آوردن چیزی نیاز به یادگیری داره، و ما هممون روش های یادگیری مختص خودمون رو داریم. در پایین چند روش جهانی برای استاد شدن در هنر یادآوری اومده که با اون ها شما میتونید شروع به حفظ چند تن داده در مدت کوتاهی از زمان کنید.
قبل از اینکه شروع کنیم، نیازه که شما چیزی رو تعیین کنید: آیا شما یک یادگیرنده ی سمعی، بصری یا تجربی هستید؟ اگر سمعی هستید، پس موثرترین روش برای شما برای جذب اطلاعات با شنیدن اونهاست. همونطوری که میتونید تصور کنید، یادگیرنده های بصری برای یاد گرفتن از دیدن اون چیز بهره میبرند، و یادگیرنده های تجربی بیشترین وابستگی رو به یادگیری از طریق حوادث و تجربیات دارند (یا، انجام دادن کاری با مواد لازمش). بیشتر ما معمولا ترکیبی از حداقل دو عدد از این طبقه بندی ها هستیم، اما در اینجا من مشخص میکنم که کدوم مرحله مناسبترین مرحله برای مطلوب ترین روش یادگیری شماست تا بتونید حفظ کردن چیزها رو سریعتر و موثرتر شروع کنید.
مرحله ی ۱: آمادگی
برای بهینه سازی مرحله ی به خاطر سپردنتون، به محیطی که انتخاب می کنید توجه ویژه ای داشته باشید. برای بیشتر مردم، این به معنی انتخاب محدوده ای با حواس پرتی های کمتر هست، با این وجود بعضی مردم در مکان های عمومی بیشتر پیشرفت میکنند. بفهمید که سریعترین چیز برای یادگیریتون چی هست تا بتونید شروع کنید.
بعد، یه کم چای بنوشید. من میتونم شما رو به خرواری از مطالعات علمی ارجاع بدم که تایید میکنند چای سبز یک کاتالیزگر طبیعی برای بهبود حافظه هست. صحبت کردن مکانیکی، توانایی ما برای به یاد آوردن اطلاعات، به قدرت بین نورون ها در مغز ما مربوط میشه، که توسط سیناپس ها به هم متصل میشن. هرچه بیشتر با سیناپس ها تمرین کنید (تکرار)، قویتر میشه، که منجر به افزایش توانایی حفظ کردن میشه.
همونطور که سنمون بالاتر میره، مواد شیمیایی سمی نورون ها و سیناپس هامون رو از بین میبرند، که باعث از دست رفتن حافظه و آلزایمر میشه. هرچند، چای سبز دارای ترکیباتی هست که جلوی این سموم رو میگیره و باعث میشه سلول های مغزی شما مدت بیشتری رو کار کنند.
مرحله ی ۲: چیزی رو که حفظ میکنید ضبط کنید.
این کار خیلی مفیده اگر میخواید اطلاعات یک سخنرانی رو حفظ کنید. از یک دستگاه ضبط صدا استفاده کنید تا همه ی موارد صحبت شده ی مورد نیاز رو ضبط کرده و به اون گوش کنید. اگر سعی دارید که یک سخنرانی رو حفظ کنید، صدا خودتونو وقتی دارید بلند اون متن رو میخونید ضبط کنید و به صدای ضبط شده ی خودتون گوش کنید. مشخصا، این روش برای یادگیرنده های سمعی موثرترینه، اما از طرف دیگه، این روشی کاربردیه چون به شما این اطمینان رو میده که شما مطالب بیشتری رو از اون سخنرانی دریافت کردید که به شما کمک میکنه تا اطلاعات رو سریعتر یاد بگیرید.
مرحله ی ۳: همه چیز رو بنویسید.
قبل از اینکه سعی کنید تا همه چیز رو از حافظه تون به یاد بیارید، اطلاعات رو بنویسید و چکنویس کنید. این کار به شما کمک میکنه تا با چیزی که سعی در حفظش دارید بیشتر آشنا بشید. انجام دادن این کار در حالی که دارید به نوار ضبط شده ی خودتون گوش میدید، همچنین به شما کمک میکنه تا اطلاعات زیادی رو نگه دارید. این روش برای یادگیرنده های تجربی موثرترینه.
مرحله ی ۴: نت هاتونو طبقه بندی کنید.
حالا که همه چیز رو در یک بخش از نت هاتون یادداشت کردید، اونهارو به چند بخش تقسیم کنید. این روش برای یادگیرنده های بصری ایده آل هست، به خصوص اگر شما برای جداسازی بین موضوعات از کدگذاری رنگی استفاده کنید. این کار به شما کمک میکنه تا همه چیز رو بشکنید و اطلاعات ضبط شده در مغزتون رو به بخش های مختلف تقسیم بندی کنید.
مرحله ی ۵: از تکرار برای حفظ اطلاعات متراکم استفاده کنید.
برای هر خط متن، چندبار تکرارش کنید و سعی کنید بدون نگاه کردن اون رو به یاد بیارید. همونطور که هر بخش متن رو به خاطر میسپارید، با استفاده از اضافه کردن اطلاعات جدید به چیزهایی که تازه یاد گرفتید متراکم سازی کنید. این باعث میشه تا اطلاعات از حافظه ی کوتاه مدت شما پاک نشن. این کار رو انجام بدید تا وقتی که این بخش رو حفظ کنید و بعد از اون شما قادر خواهید بود تا بقیه ی چیزها رو هم به یاد بیارید. تا وقتی که بخش اول رو کامل یاد نگرفتید به بخش بعدی نرید. این بیشتر یادگیریه بصریه، اما اگر دارید بلند صحبت میکنید، پس علاوه بر اون یادگیرنده ی سمعی هم هستید.
مرحله ی ۶: اطلاعات رو از حافظتون روی کاغذ بنویسید.
حالا که میتونید کل بخش ها رو به یاد بیارید، همه ی اون اطلاعات رو روی کاغذ بنویسید. این کار باعث میشه تا هرچیزی که با استفاده از تجربه یاد گرفتید مقاوم بشه.
مرحله ۷: اون هارو به یک نفر یاد بدید (یا خودتون)
موثرترین روش برای من وقتی که توی مدرسه بودم این بود که اطلاعات رو برای یک نفر دیگه بازگو کنم. شما میتونید این کار رو به روش های مختلفی انجام بدید. شما میتونید اطلاعات رو برای کسی که دقیقا روبروی شما نشسته (یا آینه، اگر نمیتونید کسی رو برای انجام این کار راضی کنید) کنفرانس بدید و همه چیز رو درجا توضیح بدید. اگر چیزهای که شما یاد گرفتید نیاز به کلمه به کلمه از روی حفظ خوندن دارند، پس این کار رو جلوی یک نفر انجام بدید، برای پیدا کردن احساس اینکه چه حسی داره وقتی که جلوی حضار زیادی این متن رو از بر بخونید.
روش مورد علاقه ی من برای انجام این کار، درست کردن تست برای سایر مردمه. اطلاعات رو بگیرید و پیش بینی کنید که چه سوالاتی از توی اونها درمیاد. از چندگزینه ای استفاده کنید، سوال های به هم وصل کردنی و سایر مدل ها تا اطلاعات رو در قالب سوال دربیارید، و عملکرد دیگران رو ببینید. همه ی اینها یادگیری تجربیه، از اونجایی که در واقع شما در حال تمرین و با دست کار کردن روی اطلاعاتی هستید که یاد گرفتید.
مرحله ی ۸: به ضبط شده ها مداوم گوش بدید.
وقتی که در حال انجام کار دیگه ای هستید مثل لباس شستن یا رانندگی، اطلاعات رو دوباره با گوش دادن به صداهای ضبط شده تون مرور کنید. این مطمئنا یادگیری سمعیه، اما همچنان میتونه هرچیزی رو که شما در حافظه ی کوتاه مدتتون نگه داشتید رو تکمیل کنید.
مرحله ی ۹: خستگی بگیرید.
در نهایت، بذارید مغزتون نفس بکشه. یه استراحت زمانی کوچیک بکنید بدون اینکه به چیزهایی که الان یاد گرفتید فکر کنید و بعدا به کارتون برگردید. شما میفهمید که واقعا چی میدونید، البته که همینطوره، و این کار به شما کمک میکنه تا بر روی بخش هایی که ممکنه در اونها ضعیف ترین باشید تمرکز کنید.
