افرادی که از تنهایی وحشت دارند،معمولا میکوشند این وحشت را از طریق یک شیوه ی بین فردی تسکین دهند:آنها نیازمند حضور دیگرانند تا هستی خود را به ثبات برسانند ؛آرزو دارند توسط دیگران بلعیده شوند یا آنکه میخواهند دیگران را ببلعند تا درماندگی ناشی از تنهایی شان را فرو بنشانند ؛در پی روابط جنسی متعدد که کاریکاتور یک رابطه اصیل است، هستند. خلاصه اینکه، فردی که در حال غرق شدن در اضطراب تنهایی ست، مایوسانه به هر رابطه ای چنگ میزند. این دست انداختن به سوی هر رابطه، چیزی نیست که او بخواهد بلکه از سر ناچاری چنین میکند ؛و رابطه ی حاصل از چنین شرایطی برای ادامه بقاست نه برای دستیابی به رشد و تکامل. طنز تلخ ماجرا اینجاست :آنان که مایوسانه نیازمند آرامش و لذت حاصل از یک رابطه اصیلند، درست همانهایی هستند که کمتر از هر کسی قادر به برقراری چنین ارتباطی هستند.
?روان درمانی اگزیستانسیال، “دکتر اروین د.یالوم “?
